همیشه هم قافیه بوده اند
سـ ـ ـ ـیب و فـ ـ ـ ـریب
حتی زمانی که هیچکس شعری نگفته بود
و حالا که هیچ کس شعر می گوید
ما همه با هم
می گوییم: ( ســــــــــــــیب)
و دوربین های عکاسی را فریب می دهیم
تا پنهان کنیم آن اندوه موروثی را پشت این لبخند مصنوعی;
4:54 عصر روزچهارشنبه 89 دی 15